Back home!

Inmiddels ben ik alweer een weekje in Nederland, dus het is tijd om mijn verslag voor de laatste keer bij te werken.

De laatste twee weken zijn erg snel voorbij gegaan. Ik ging zelf als laatste weg uit Belfast, dus ik heb van iedereen afscheid moeten nemen.

Een leuk avontuur die ik nog mee heb gemaakt is dat ik 'verdwaald' raakte op Cavehill. Na mijn vorige blog, waarin ik vertelde dat ik het niet leuk vond dat het in Belfast nog zulk slecht weer was terwijl het in Nederland heel lekker was, werd het gelukkig op zondag ook mooi weer in Belfast. Ik wou dus graag naar buiten, maar om de een of andere reden wou iedereen binnen blijven dus besloot ik maar om in mijn eentje naar Cavehill te gaan. Dit was rond een uur of 4 's middags en ik wou kijken of ik daar de zonsondergang kon zien. Toen ik uiteindelijk halfdood aankwam op de top, was het nog vrij vroeg dus ipv daar in de kou zitten besloot ik om nog even door te wandelen. Ik besloot een onofficieel pad te volgen, maar die eindigde ineens. Ik zag toen iets verderop een pad liggen dus daar ben ik maar heen gegaan. Ik moest over een paar hekken klimmen om daar te komen, dus ik heb denk ik wel wat regels verbroken.

Uiteindelijk was ik iets te ver gewandeld en wist ik niet meer hoe ik terug moest komen naar de Castle (tenzij ik diezelfde lange weg weer terug nam, maar ik liep blijkbaar op een gebied waar ik niet mocht komen, dus dat wou ik niet nog een keer riskeren). Uiteindelijk heb ik een man aangesproken die zijn honden aan het uitlaten was en die heeft me uitgelegd hoe ik terug moest komen, dit zou alleen weer heel erg lang duren en dan zou ik waarschijnlijk in het donker een tijdje moeten lopen. Iets wat hij en ik allebei niet zo'n goed idee vonden. Hij bood aan om mij terug te brengen naar huis met de auto. Dit gaat eigenlijk tegen al mijn principes in, maar we waren daar ook al alleen in de middle of nowhere dus als hij iets wou proberen, had hij dat ook daar kunnen doen. Uiteindelijk heeft hij me dus naar huis gebracht en hebben we een heel interessant gesprek gehad. Deze man was namelijk protestants dus toen hoorde ik het verhaal ook eens van de andere kant.

Een ander leuk iets wat ik in deze tijd heb gedaan is dat ik Mercy Primary School nog een keer bezocht heb en dus mijn Primary 1 klas. De secretaresse was even vergeten door te geven dat ik kwam dus de docent en de kinderen wisten van niks. Ik kwam na de middagpauze dus toen de meisjes binnen kwamen waren ze helemaal verbaasd. Ze stonden eerst allemaal met open mond en grote ogen naar me te kijken, en na een paar seconden allemaal: "Odile!!" en kwamen ze allemaal naar me toe rennen om me te knuffelen. Echt heel schattig. Het meisje die de vorige keer zo moest huilen toen ik wegging, Sophia, zag mij eerst niet omdat ze maar naar beneden bleef kijken omdat ze boos was. Toen ik haar uiteindelijk riep en ze me zag, ging alle boosheid weg en was ze de rest van de dag niet meer bij me weg te slaan.

Mijn laatste huisgenootje ging een week voordat ik wegging weg, dus ik heb een weekje alleen geleefd. Mijn moeder is het laatste weekend langsgekomen zodat ze toch nog even kon zien waar ik gewoond heb de afgelopen 4 maanden. Het laatste weekend waren we nog maar met 3 Erasmus studenten en samen hebben we Belfast verlaten op 23 mei.

Het avontuur is dus nu officieel over. Ik ben erg blij dat ik naar Belfast geweest ben. Ik heb er veel van geleerd en ik merk dat mijn Engels ook stukken beter is geworden. Één van de leukste dingen is dat al mijn vooroordelen die ik over de andere nationaliteiten had, verdwenen zijn. In Europa heb je, naar mijn ervaring, niet zo heel veel cultuur verschillen.

Inmiddels bereid ik me alweer voor op mijn volgende avontuur. Ik ga over 3 weekjes namelijk naar Amerika om daar te werken op een Summer Camp. Iets waar ik heel veel zin in heb, dus ik hoop dat de komende drie weken snel voorbij gaan.